Γέλιο και Χαρά #10 και #11

Εύθυμες Ιστορίες #10

Οι «ΕΥΘΥΜΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ» του περιοδικού ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ που προέρχονταν από το universe της Warner Bros ήταν ιστορίες από τις σειρές που είχαν τίτλο Looney Tunes και Merry Melodies.

Το εξώφυλλο του 10ου τεύχους το οποίο είχε κυκλοφορήσει στις 30 Απριλίου 1954 δεν προέρχεται από κάποιο αντίστοιχο της αμερικάνικης σειράς. Είναι επεξεργασμένη μεγέθυνση από πάνελ της πρώτης σελίδας της πεντασέλιδης ιστορίας του τεύχους με πρωταγωνιστές τον Μικρό Πάντσο Βανίλλα (Βανίγια, στα ισπανικά του Μεξικό) κι τον ταυρομάχο μπαμπά του. Οι Βανίλλα δεν υπήρξαν πρωτεύοντες χαρακτήρες και δεν τους έχει αφιερωθεί εξώφυλλο στην αμερικάνικη έκδοση. Άλλωστε, σε λίγα τεύχη υπάρχουν σύντομες ιστορίες και σε ακόμα λιγότερα στην έκδοση του ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ. Ο Μικρός Πάντσο Βανίλλα είναι χαρακτήρας, που πρωτεμφανίστηκε σε καρτούν το 1938 με άξονα των ιστοριών του στο μικρό πουέμπλο της μεξικάνικης επαρχίας να γίνει ένδοξος ταυρομάχος όταν μεγαλώσει. Πρότυπό του, φυσικά, είναι ο ματαδόρ πατέρας του, τον οποίον κρίνοντάς τον αντικειμενικά μάλλον “λούζερ” ταυρομάχος είναι, παρά ένδοξος!

Ακολουθεί μια δισέλιδη ιστοριούλα με την τσαχπίνα γουρουνίτσα Πετούνια, το κορίτσι του Πόρκυ Πιγκ, Κατόπιν μια εξασέλιδη ιστορία με το ζόρικο νεαρό γεράκι τον Ένερυ Χωκ που εμμονικός σκοπός του είναι να πιάσει και να φάει τις κατά πολύ πιο μεγαλόσωμες από αυτόν κότες στο κοτέτσι που διαφεντεύει ο Κόκορας, ο οποίος -αν και ανόητος- μάλλον κάνει χοντρές πλάκες στο εξίσου ανόητο ξεφτέρι, παρά επιχειρεί να του κάνει κακό.

Τα περιεχόμενα του τεύχους ολοκληρώνονται με δυο πεντασέλιδες ιστορίες με δυο από τα πιο εκρηκτικά ζευγάρια στο πάνθεον της Γουόρνερ: Έλμερ Φαντ-Ντάφυ Ντακ στην μία και Τουίτυ-Σιλβέστρος στην άλλη, καθώς και ένα δισέλιδο εικονογραφημένο --άγνωστης προέλευσης-- ανάγνωσμα. 

Για τους πιο πάνω χαρακτήρες, που υπήρξαν εξαιρετικά δημοφιλείς με δεκάδες ιστορίες τους αφιερωμένες σε αυτούς στο ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ θα  έχουμε την ευκαιρία να αναφερθούμε μελλοντικά στα βιογραφικά τους.

Γιώργος Βλάχος

Download PDF

Εύθυμες Ιστορίες #11

 Οι «Εύθυμες Ιστορίες του Γουόλτ Ντίσνεϋ» κυκλοφόρησαν με αριθμό τεύχους «11» στη σειρά ΓΕΛΙΟ ΚΑΙ ΧΑΡΑ στις 7 Μαΐου 1954. Μολονότι από την ονομαστική αξία της δραχμής είχαν αφαιρεθεί τα τρία μηδενικά από τα μέσα Απριλίου, επειδή το εξώφυλλο είχε τυπωθεί νωρίτερα, αναγράφεται τιμή τεύχους 3.000 δρχ.

Οι ιστορίες του τεύχους προέρχονταν από την αμερικανική σειρά Walt Disney’s Comics and Stories, που είχαν κυκλοφορήσει τον Ιούνιο του 1950 στις ΗΠΑ. Στο 28σέλιδο ελληνικό τεύχος περιεχόταν η δεκασέλιδη περιπέτεια του Καρλ Μπαρκς με τον Ντόναλντ, τα τρία ανίψια του, την Νταίζη και τον τυχερό χήνο Γκαστόνε (Γιούλης αναφέρεται στην ιστορία), άτιτλη στο πρωτότυπο «Οι Μαργαρίτες» στο ελληνικό τεύχος. Επίσης, περιεχόταν η οκτασέλιδη ιστορία με το Λυκόπουλο, τα τρία Γουρουνάκια, τον κακό Λύκο, τον Αρκούδο και το μικρό κογιότ Bent-Tail junior, που το Λυκόπουλο το βάφτισε Στραβολαίμη. 

Το μικρό κογιότ υπήρξε ένας δευτερεύων χαρακτήρας που εμφανίστηκε σε πέντε, μόλις, ιστορίες σαν οικόσιτο του Κακού Λύκου, με την παρούσα να είναι η πρώτη από τις εμφανίσεις του. Προέρχεται από τα καρτούν μικρού μήκους με πρώτη εμφάνιση το 1945 (“The Legend of Coyote Rock”)  και άλλες τρεις μέχρι και το 1950, όπου μαζί με τον πατέρα του ως άσπονδοι εχθροί του Πλούτο.

Την ύλη τη συμπληρώνουν τέσσαρις μονοσέλιδες ιστορίες, από τις οποίες οι δύο είναι Ντόναλντ Ντακ (Αλ Ταλιαφέρο) και οι δύο Μίκυ Μάους (Μπιλ Ράιτ), καθώς και δύο δισέλιδα αναγνώσματα. Το ένα με τη Μίνι, τον Μίκυ και την Σταχτοπούτα και το άλλο εικονογραφημένο άγνωστης προέλευσης.

Από την αμερικανική έκδοση λείπουν κάποιες ακόμα ιστορίες, επειδή το πρωτότυπο ήταν 52 σελίδων.

Το εξώφυλλο είναι γκανγκ του Κάρλ Μπαρκς, άσχετο με το θέμα της ιστορίας του Ντόναλντ που περιέχεται στο τεύχος.

Γιώργος Βλάχος

Download PDF

Η Φάρμα των Ζώων

Το μυθιστόρημα του Τζορτζ Όργουελ “Η Φάρμα των Ζώων” είναι μια αλληγορική πολιτική σάτιρα που εκδόθηκε στην Αγγλία το 1945. Πρωταγωνιστούν τα ζωντανά μια φάρμας που ξεσηκώνονται κατά του ανθρώπου αφέντη τους και παίρνουν τη φάρμα στα χέρια τους (για την ακρίβεια στα πόδια τους) με όνειρο να την κάνουν πρότυπο αγροτικής διαχείρισης.

 
Θεματολογικά, έχει κάπως τον ίδιο άξονα με τους “Όρνιθες” του Αριστοφάνη με τη διαφορά, ότι η αριστοφάνεια “Νεφελοκοκκυγία” τελειώνει, όπως αρχίζει˙ σαν αισιόδοξη Ουτοπία. Η οργουελική φάρμα “Μάνορ” αρχίζει σαν ουτοπία, εξελίσσεται σε δυστοπία και υπόσχεται μια νέα ουτοπική αρχή στο τέλειωμα της ιστορίας.

 
Το “σλόγκαν” της ιστορίας, που πεμπτουσιώνει το νόημα της εξέγερσης των καταπιεσμένων ζώων, γραμμένο στο τοίχο της αποθήκης  «Όλα τα ζώα είναι ίσα» με την κατοπινή του συμπλήρωση από τους νέους επιβήτορες της εξουσίας «…αλλά μερικά ζώα είναι πιο ίσα από τα άλλα», έχει καθιερωθεί, παγκόσμια πλέον, ως ο ορισμός της δημοκρατίας, όπως την αντιλαμβάνονται οι απολυτάρχες εξουσιαστές και τα επικοινωνιακά τους φερέφωνα.

 
Η παραπάνω ισότητα για τα μερικά προνομιούχα ζώα εκφράζεται με τη συμπεριφορά τους. Η χρήση ανθρώπινων συνηθειών, όπως το να φοράνε ρούχα, να περπατάνε στα δύο πίσω πόδια τους και να κοιμούνται σε κρεβάτια γίνεται τρόπος ζωής τους καταπατώντας βάναυσα τρεις από τους εφτά νόμους της ισότητας, που έχουν θεσπίσει απαγορεύοντας με σκληρές ποινές, αν τις μιμηθούν.

 
Πρόθεση του Τζορτζ Όργουελ, ενός βαθύτατα σοσιαλδημοκράτη, ήταν να σατιρίσει και μάλιστα σκληρά τον σταλινισμό, όταν διαπίστωσε ότι είχε κλείσει οριστικά στο χρονοντούλαπο της ιστορίας το επαναστατικό νόημα της επανάστασης του 1917. Το διαπίστωσε πολύ πριν η Δύση εμπλακεί στον Ψυχρό Πόλεμο με τη Σοβιετική Ένωση. Η «Φάρμα» γράφτηκε από τον Νοέμβριο του 1943 έως και τον Φεβρουάριο του 1944, όταν ακόμα Σοβιετική Ένωση και οι δυτικές δυνάμεις ήταν Σύμμαχοι στον πόλεμο κατά του ναζισμού και φασισμού. Ο δε ρωσικός “πατριωτικός πόλεμος” τύγχανε μεγάλης εκτίμησης στους Άγγλους. Για αυτό και οι εμφανείς αλληγορικές αναφορές του βιβλίου στην ηγεσία του, έτυχαν ψυχρής υποδοχής και αποδοχής από τους Άγγλους εκδότες. Αλληγορικές αναφορές, που ο Όργουελ φρόντιζε να τις κάνει ακόμα περισσότερο φανερές, και για όσους δεν …κατάλαβαν! Για παράδειγμα, δεν είναι τυχαίος ο υπότιτλος του βιβλίου που είχε ο ίδιος προτείνει στα γαλλικά: “Union des Républiques Socialistes Animales”. καθώς το ακρωνύμιό του σχηματίζει τη λέξη URSA, “Αρκούδα” στα λατινικά, προσωνύμιο της Ρωσίας παλιότερα, της Σοβιετικής Ένωσης αργότερα, ενώ παραπέμπει και στην επίσης γαλλική συντομογραφία της Σοβιετικής Ένωσης -URSS.

 
Τελικά, το βιβλίο εκδόθηκε το 1946, δυο χρόνια πριν από το προφητικό “1984” και μόνο μετά από αυτό, άρχισε και η “Φάρμα” να γίνεται πλατειά γνωστή.

Η ομότιτλη ταινία κινουμένων σχεδίων γυρίστηκε το 1954 και είναι η πρώτη βρετανική ταινία κινουμένων σχεδίων μεγάλου μήκους. Καλογυρισμένη, γενικά πλάνα “tableaux vivants”, πίνακες με χρώματα παστέλ και σωστή κίνηση, που σε πολλά σημεία θυμίζει ντισνεϊκό καρτούν παλιάς καλής εποχής.

 
Σε πρώτο επίπεδο θέασης είναι μια απολαυστική ταινία διάρκειας 70 λεπτών, σε δεύτερο επίπεδο, όμως, λειτουργεί υποσυνείδητα σαν όργανο πολιτικής προπαγάνδας της δυτικής ιδεολογίας με στόχο το σοβιετικού τύπου καθεστώς έχοντας ως άλλοθι την κατά γράμμα εικονοποίηση του βιβλίου.. Δεν χρειάζεται περισσότερη ανάλυση αυτός ο ισχυρισμός από το να αναφερθεί, ότι χρηματοδοτήθηκε και από την…CIA η παραγωγή της ταινίας, καθώς ανέβαινε το θερμόμετρο του Ψυχρού Πολέμου λίγο μετά τη λήξη του Πολέμου της Κορέας.

Η προσαρμογή του σε κόμικ άργησε ακριβώς 30 χρόνια. Σχεδιάστηκε και εκδόθηκε το 1984 από τον εκδοτικό οίκο Novedi σε προσαρμογή σεναρίου από τον Jean Giraud --παγκόσμια γνωστός κομίστας ως Moebius-- και σε εικονογράφηση από τον Marc Bati. 

 
Η εικονογράφηση των περισσοτέρων πάνελ, καθώς και όλοι χαρακτήρες είναι πιστή μεταφορά των εικόνων του Animation Department της ταινίας. Στη δομή του σεναρίου εμφανίζονται κάποιες διαφορές, που σίγουρα έγιναν για την οικονομία του χώρου. Απουσιάζουν σκηνές και δευτερεύοντες χαρακτήρες (όπως πχ. το θηλυκό άλογο) και αλλαγές ονομάτων όπως πχ. το γουρούνι αρχηγός ο Ναπολέων του έργου γίνεται Καίσαρας (εμένα, γιατί κάποιες στομφώδεις εκφράσεις του σε gross plan μου θυμίζουν ανάλογες εκφράσεις του Μουσολίνι;), το άλογο Μπόξερ γίνεται Ηρακλής και το γουρούνι ο Σνόουμπολ (Χιονόμπαλος), μετονομάζεται Χοντρομπαλάς, αυτός ο τελευταίος παραπέμπει στον… ιδεαλιστή Τρότσκι!

Σημ.: Πρώτη δημοσίευση του κόμικ στα ελληνικά στην παιδική εφημερίδα Junior στα τεύχη 53 (1 Ιουνίου 1996) έως 96 (29 Μαρτίου 1997). Η παρούσα μεταφραστική απόδοση είναι μερικώς αναθεωρημένη εκείνης.

Εισαγωγή, μετάφραση-απόδοση, lettering: Γιώργος Βλάχος
18/5/2016

Download PDF (23,7 MB)