Captain Marvel #19

Κυκλοφόρησε την 1η Ιανουαρίου 1943.

Εξώφυλλο: Marc Swayze

Περιέχει πέντε αυτοτελείς ιστορίες.

1) The Phantom of the Department Store (16 σελίδες)
Σενάριο: Otto Binder, Σχέδιο και Μελάνι: Pete Costanza

2) The Training of Mary Marvel (12 σελίδες)
Σενάριο: Otto Binder, Σχέδιο και Μελάνι: Marc Swayze

3) His Achilles Heel (10 σελίδες)
Σενάριο: Otto Binder, Σχέδιο και Μελάνι: Pete Costanza

4) The Tire Thief (6 σελίδες)
Σενάριο, Σχέδιο και Μελάνι: Al Liederman

5) The Ego Exchanger (10 σελίδες)
Σενάριο: Otto Binder, Σχέδιο και Μελάνι: Pete Costanza

Little Nemo

Η σειρά ξεκίνησε να δημοσιεύεται με τον τίτλο «Little Nemo in Slumberland» στη New York Herald από τις 15 Οκτωβρίου 1905, μέχρι τις 23 Ιουλίου 1911. Στη συνέχεια ο τίτλος άλλαξε σε «In the Land of Wonderful Dreams» όταν ο McCay το πρότεινε στον William Randolph Hearst, που το έκανε αποδεκτό και έκτοτε δημοσιευόταν στο New York American, από 3 Σεπτεμβρίου 1911 μέχρι 26 Ιουλίου 1914. Μετά, πάλι πίσω στη Herald για δυο χρόνια, από το 1924 έως το 1926, για να καταλήξει στο τέλος οριστικά στην εφημερίδα του Hearst..

Ο ήρωας της σειράς ήταν ένα μικρό αγόρι, ο Nemo, ο οποίος ζούσε απίστευτες περιπέτειες στο όνειρό του πριν ξυπνήσει κάθε φορά στο τελευταίο καρέ. Στο πρώτο επισόδειο ο Βασιλεύς Μορφέας της Slumberland διατάσει έναν άνθρωπό του να βρει και να φέρει τον Nemo. Ο Nemo είχε επιλεγεί να είναι σύντροφος παιχνιδιού του Πρίγκηπα της Slumberland αλλά χρειάστηκαν μήνες περιπετειών πριν ο Nemo φθάσει στον προορισμό του.

Ο Winsor McCay (1867-1934) εργάστηκε σαν επαγγελματίας σχεδιαστής σε πανηγύρια και μικρά μουσεία πριν αρχίσει τη συνεργασία του με εφημερίδες και περιοδικά, το 1898. Το 1903 τον προσέλαβαν στο γκρουπ εφημερίδων της New York Herald όπου γνώρισε την επιτυχία με strips όπως Little Sammy Sneeze (1904–06) και Dream of the Rarebit Fiend (1904–11). Ξεκίνησε να σχεδιάζει τον Little Nemo στα 1905 έχοντας σαν μοντέλο τον μικρό του γιο Robert. Το κόμικ αυτό υπήρξε πρωτοποριακό για την εποχή του, τόσο για την ποιότητα του σχεδίου όσο και για τη σύνθεση της σελίδας. Και βέβαια ο δημιουργός ήταν υπεύθυνος για το σύνολο του έργου, από το σενάριο και το σχέδιο, ως το μελάνωμα και το χρώμα. Κατά τη γνώμη μου ένα από τα ωραιότερα και πλέον πρωτότυπα κόμικς που έγιναν ποτέ.

Π.Κ.

 

 

 

Η μικρή συλλογή που παραθέτουμε σήμερα είναι από τις πρώτες κυριακάτικες σελίδες του 1905 και δίνουν ένα μικρό μόνο δείγμα της ποιότητας του όλου έργου (που μπορείτε να βρείτε ολόκληρο και να κατεβάσετε σε διάφορα format από το Internet Archive: https://archive.org/details/LittleNemo1905-1914ByWinsorMccay).

Thief of Baghdad --DELL comics

Το κόμικ «Ο Κλέφτης της Βαγδάτης» βασίζεται στην ομότιτλη κινηματογραφική ταινία που προβλήθηκε το 1961 και ως κόμικ κυκλοφόρησε την ίδια εκείνη χρονιά από την Dell Publications στη σειρά Four Colors με αύξοντα αριθμό τεύχους 1229. Στη σειρά είχαν ενταχθεί διάφορες υπό-σειρές κρατώντας, ωστόσο την γενική αρίθμηση. 

Μια από αυτές ήταν και η σειρά Movie Classic, στην οποία παρουσιαζόταν κινηματογραφικές ταινίες της εποχής, κυρίως με περιπετειώδες θέμα. Η διασκευή για κόμικ από την ταινία σε γενικές γραμμές ήταν αρκετά ελεύθερη, ενώ γινόταν προσπάθεια το σχεδίασμα των πρωταγωνιστικών χαρακτήρων να θυμίζουν τους ηθοποιούς πρωταγωνιστές της ταινίας.

Στον «Κλέφτη της Βαγδάτης» που είναι ένα από τα τελευταία τεύχη της σειράς, πριν αυτή μεταφερθεί στη διάδοχη σειρά της Gold Key, το γνωστό παραμύθι από τις «Χίλιες και μία νύχτες» ακολουθεί μεν την κινηματογραφική εκδοχή από όπου προέρχεται, αλλά ο σχεδιασμός του ακολουθεί ελαφρώς διαφορετική δομή στο μοντάζ των σεκάνς.

Η ταυτότητα του έργου:
Ken Fitch (text)
Reed Crandall (penciler)
George Evans (inker)
ημερομηνία έκδοσης: Ιανουάριος 1961

Γιώργος Βλάχος 

18/12/2015

Download PDF

Η αφίσσα του κινηματογραφικού έργου (1961)

Γέλιο και Χαρά #33

ΜΙΚΥ ΜΑΟΥΣ
Το Αυτοκίνητο Ντετέκτιβ

«Το αυτοκίνητο ντετέκτιβ» είναι μια αστυνομική περιπέτεια του διδύμου Μίκυ Μάους και Γκούφυ, πριν ο Μϊκυ καθιερωθεί σαν επίσημος συνεργάτης του επιθεωρητή Ο ’Χάρα. Στο ευρηματικό σενάριο της ιστορίας ούτε ο Μίκυ, μα ούτε κι ο Γκούφυ είναι οι πρωταγωνιστές. Είναι χαριτωμένο αυτοκινητάκι μοντέλο πεντηκονταετίας με δικιά του προσωπικότητα, που από τη μια υπακούει στις εντολές του κατόχου του (του Γκούφυ, δηλαδή) και από την άλλη λειτουργεί σαν λαγωνικό της αστυνομίας εξουδετερώνοντας πάσης φύσεως κακοποιούς και που στο τέλος γίνεται ένα φυσιολογικό σαραβαλάκι, μόλις πάρει την εκδίκησή του.
Ο Dick Moores (Richard Arnold Moores 1909-1986), που συνεργάστηκε με τον Ντίσνεϋ στα στριπς των εφημερίδων από το 1942 έως το 1956, τα έχει κάνει όλα για τη δημιουργία αυτής της one shot ιστορίας των στούντιο Disney. Δηλαδή είχε κάνει το εξώφυλλο, έγραψε το σενάριο, σκιτσάρισε, ντεκουπάρησε και τελικά μελάνωσε ο ίδιος τα πάνελς.
Η 24σέλιδη ιστορία με τίτλο “Mickey Mouse and the wonderfull Whizzix” δημοσιεύτηκε πρώτη φορά στο τεύχος 427 της σειράς Four Colors της Dell την 1η Οκτωβρίου 1952 και επανεκδόθηκε από την Gold Key (τεύχος 100, 1966). Ακολούθησαν άλλες τρεις επανεκδόσεις στις ΗΠΑ, ενώ μέχρι στιγμής μετράει 60 συνολικά εκδόσεις και επανεκδόσεις σε 14 χώρες.
Στην Ελλάδα έχει δημοσιευτεί μόνο μια φορά. Στη σειρά «Γέλιο και Χαρά» των εκδόσεων Πεχλιβανίδη στο τεύχος #33 που είχε κυκλοφορήσει την Κυριακή 10 Οκτωβρίου 1954.
Το τεύχος ολοκληρώνεται με δυο ολοσέλιδα γκανγκς. Το ένα με τον Ντόναλντ Ντακ (α/μ) σε σενάριο του Μπομπ Καρπ και εικονογράφηση Αλ Ταλιαφέρο και το άλλο με τον Μίκυ και τα δυο ανίψια του Φρέντι και Μόρτι, σε σχέδιο πιθανώς του Ντικ Χολ, στο οπισθόφυλλο.

Παραθέτονται τα δυο εξώφυλλα των αντιστοίχων πρώτων αμερικανικών εκδόσεων. Αυτής του 1952 (DELL) κι εκείνης του 1966 (GOLD KEY). 

Γιώργος Βλάχος

 

Γέλιο και Χαρά #14

Η Μικρή Λουλού

Η Μικρή Λουλού γεννήθηκε τον Φεβρουάριο του 1935 και για τα επόμενα 50 χρόνια της ζωής της, δηλαδή μέχρι και το 1984, οπόταν σταμάτησαν να εκδίδονται νέες πρωτότυπες ιστορίες της, παρέμεινε μικρή, δίχως να μεγαλώσει ή να ψηλώσει μια σταλιά.
Η πρώτη της εμφάνιση, ως Λούλου Μόπετ  πραγματοποιείται με ένα μόλις καρέ σε στριπ στην εφημερίδα The Saturday Evening Post της Νέας Υόρκης στις 23 Φεβρουαρίου 1935. Είναι ένα μικρό καχεκτικό κι ασουλούπωτο παρανυφάκι που αντί για λουλούδια σκορπάει μπανανόφλουδες.
Φαίνεται το γκανγκ έκανε «κλικ» στους comic editors της εφημερίδας, γιατί ζήτησαν αμέσως από τη δημιουργό της, την Marjorie Henderson Buell, να αναπτύξει τον χαρακτήρα για το κυριακάτικο φύλλο. Η χωρίς λόγια καριέρα της στην εφημερίδα έκλεισε τον κύκλο της στις 30 Δεκεμβρίου 1944. Ουσιαστικά, ταυτόχρονα έπαψε να είναι και δημιουργός της η Marjorie Buell. Παρέμεινε μόνο… «κηδεμόνας» της αναλαμβάνοντας άλλοι να την εξελίξουν -και συγκεκριμένα ο Τζον Στάνλεϊ- σαν χαρακτήρα σε δικό της περιοδικό με τίτλο «Little Lulu”, «ΜικρήΛουλού». Το όνομα της δημιουργού της -Margie’s- συνέχισε, όμως, να υπάρχει πάντα δίπλα στον τίτλο του περιοδικού.
Το κύριο, αν όχι μοναδικό, πλαίσιο μέσα στο οποίο κινούνται οι σύντομες ιστορίες είναι οι καθημερινές σχέσεις μερικών παιδιών κάπου στην ηλικία κάπου μεταξύ δέκα και δεκατριών, το πολύ δεκατεσσάρων, χρονών. Είναι σχέσεις του τύπου αγόρια-κορίτσια και όχι αγόρια με κορίτσια. Δηλαδή σχέσεις σαφούς ανταγωνισμού των δυο φύλων. Απέναντι κι όχι μαζί είναι η κοριτσοπαρέα, όπου η Λουλού είναι άτυπα ο ηγέτης τους και η αγοροπαρέα των οποίων ο Τάμπυ έχει τον πρώτο ρόλο. στη λέσχη τους με ονομασία «Δεν επιτρέπεται η είσοδος σε κορίτσια». Ανάμεσα στη Λουλού και στον Τάμπυ, τους δυο βασικούς πρωταγωνιστές αναπτύσσονται καταστάσεις ανταγωνισμού και συντροφικότητας, αλληλοϋποστήριξης και επιβολής του ενός στον άλλον. Δηλαδή ο τι συμβαίνει συνήθως ανάμεσα σε ένα αγόρι κι ένα κορίτσι αυτής της ηλικίας που περνάνε μαζί σχεδόν ολόκληρη τη μέρα… Πίσω από τις γραμμές αποτύπωσης της καθημερινής τους επαφής ίσως να υποβόσκει και ένα πρώιμα εφηβικό φλερτ, που εκδηλώνεται με όλες τις παραπάνω φυσιολογικές για την ηλικία τους αντιδράσεις.
Ιστοριούλες τρυφερές, ακόμα και όταν οι σκανταλιές τη μιας ομάδας «εξαγριώνει» τα μέλη της άλλης επιζητώντας άμεσα τη σκληρή εκδίκηση, είναι ιστοριούλες που εκτυλίσσονται σε τυπική αμερικανική κωμόπολη της Αμερικής στη δεκαετία του ’50, όπου τίποτα το ταραχώδες δεν συμβαίνει. Εκείνο, όμως, που φαίνεται λίγο παράξενο είναι το ότι ενώ τα παιδιά είναι σε ηλικία σχολείου, καμιά νύξη για σχολικές υποχρεώσεις δεν υπάρχει. Ούτε κάποιο επεισόδιο στο σχολείο, ούτε κατ’ οίκον μελέτη, λες και όλες οι ιστορίες λαμβάνουν χώρα σε περίοδο ατελείωτων σχολικών διακοπών.
Σε γενικές γραμμές το κόμικ δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλές στο αγορίστικο κοινό. Η όποια δράση των αγοριών στα επεισόδια έχει να κάνει συνήθως με φάρσα στα κορίτσια και καταλήγει συνήθως σε βάρος τους. Για τους ίδιους λόγους το κόμικ είναι δημοφιλές στον κοριτσόκοσμο. Χωρίς να έχει, δε, φανερά φεμινιστικά μηνύματα, σίγουρα «εκπαιδεύει» τα κορίτσια-αναγνώστριές του σε φίλο-φεμινιστικές συμπεριφορές.

Οι κύριοι χαρακτήρες είναι:
ΛΟΥΛΟΥ ΜΟΠΠΕΤ: Γύρω στα δέκα τριών χρονών. Εύστροφή, δυναμική και ολίγον… σέξι με το λευκό βρακάκι της να φαίνεται κάθε φορά που κάνει να σκύψει. Μερικές φορές ξεσπάει φωνάζοντας με την οργή της να στρέφεται κατά του Τάμπυ και άλλες τόσες αφήνεται στη φροντίδα του πότε καλού και πότε άσπονδου φίλου της. Όνειρό της να μπει στην παράγκα της λέσχης των αγοριών να δει τι επιτέλους κρύβουν εκεί μέσα και δεν αφήνουν τα κορίτσια να μπουν.
ΤΟΜΑΣ -ΤΑΜΠΥ- ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Ευτραφής και βουλιμικός δεκατριών-δεκατεσσέρων χρονών. Με ηγετικές τάσεις στην ομάδα των αγοριών, συνήθως οι πρωτοβουλίες του και οι ιδέες του καταλήγουν σε κάζο. Σε αρκετές ιστορίες αναλαμβάνει ετσιθελικά ρόλο ερασιτέχνη ντετέκτιβ για να διαλευκάνει κάποιο μυστήριο στο σπίτι της Λουλούς και παρά τις παράδοξες μεθόδους του καταφέρνει και το λύνει!.. Χάρη στη δημοτικότητα που απέκτησε ως «συμπρωταγωνιστής» της Λουλούς απέκτησε και δικό του προσωπικό κόμικ χωρίς την παρουσία της  παρτεναίρ του.
ΑΛΒΙΝ ΤΖΌΟΥΝΣ:  Το πιο μικρό μέλος της παρέας των αγοριών τεσσάρων με πέντε χρονών. Θέλει να το παίξει μεγάλος και χώνεται μέσα σε όλα. Σε κάποιες ιστορίες, η Λουλού για να τον καλμάρει του διηγείται παραμύθια με κάποιο κοριτσάκι και κάποιο αγοράκι (απεικονίζονται ως Λουλού και Άλβιν) και με τη μάγισσα Χέιζελ.
ΑΝΝΥ & ΙΓΚΥ ΙΤΣ: Αδέλφια γύρω στα δώδεκα-δεκατριών ετών. Η Άννυ είναι η κολλητή της Λουλούς και ο Ίγκυ ο, κατά κάποιο τρόπο, υπασπιστής του Τάμπυ. Το ότι είναι αδέλφια δεν τα χαλάει να τσακώνονται πιο άγρια από κάθε άλλον στην διεκδίκηση και προάσπιση των δικαιωμάτων ο καθένας για τη δική του ομάδα.
ΓΟΥΙΛΜΠΟΥΡ ΒΑΝ ΣΝΟΜΠΕ: Το πλουσιόπαιδο της παρέας. Ψηλομύτης και ατσαλάκωτος Πιστεύει ότι είναι υποχρέωση των κοριτσιών να τον φλερτάρουν στα πάρτι.
ΕΝΤΙ ΣΤΙΜΣΟΝ ΚΑΙ ΓΟΥΙΛΥ ΓΟΥΙΛΑΣΟΝ: Μέλη της λέσχης των αγοριών με μικρούς ρόλους.
ΓΚΛΟΡΙΑ ΝΤΑΡΛΙΝΓΚ ΙΙ: Η ωραία και κοκέτα της κοριτσίστικης παρέας. Η απονομή εύνοιας από μέρους της είναι πεδίο ανταγωνισμού μεταξύ Γουίλμπουρ και Τάμπυ.
Η ΣΥΜΜΟΡΙΑ ΤΗΣ ΔΥΤΙΚΗΣ ΓΕΙΤΟΝΙΑΣ: Παρέα αγοριών αντιπάλων της Λέσχης «Δεν επιτρέπεται η είσοδος στα κορίτσια». Η παρουσία τους είναι σε ελάχιστα επεισόδια.
ΤΖΟΡΤΖ & ΜΑΡΘΑ ΜΟΠΠΕΤ: Οι γονείς της Λουλούς. Μεσοαστοί που κατοικούν σε ένα άνετο διώροφο σπίτι με όλες εκείνες τις ανέσεις και τους άπλετους χώρους, που είναι το όνειρο κάθε οικογένειας. Η κυρία Μάρθα αγαπάει τον Τάμπυ σαν παιδί της και το σπίτι της είναι ανοικτό σε κάθε επίσκεψή του κυρίως για να επιθεωρήσει το ψυγείο της ή να δοκιμάσει κάποιο από τα κέικ της. Αντίθετα, ο κύριος Τζορτζ τον αντιπαθεί γιατί σε κάθε ντετεκτιβίστικη επίσκεψή του ο Τάμπυ καταλήγει πως ο ένοχος για κάτι είναι ο κύριος Μόππετ και συνήθως έχει δίκιο!
ΤΖΙΜ & ΕΛΛΗ ΤΟΜΠΚΙΝΣ: Οι γονείς του Τάμπυ με λιγότερη συμμετοχή, αλλά όπως και να έχει η κυρία Έλλη συμπαθεί πολύ τη Λουλού (ίσως να την βλέπει και ως μελλοντική της νύφη).
ΜΑΓΙΣΣΑ ΧΕΪΖΕΛ: Μάγισσα της κακιάς συμφοράς στα παραμύθια που διηγείται η Λουλού στον Άλβιν για να τον διδάξει κάτι σχετικό με κάποια σκανταλιά του ή κάποιο παιδικό του πείσμα.

Η Μικρή Λουλού έκανε την πρώτη εμφάνισή της στην Ελλάδα σε αυτό εδώ το τεύχος, το 14ο του περιοδικού «Γέλιο και Χαρά» από τις εκδόσεις «Μ. Πεχλιβανίδης και σία», που είχε κυκλοφορήσει στις 16 Μαΐου 1954.
Περιέχει τρεις ιστορίες:
ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΟΠΟΥΛΙ, όπου η Μικρή Λουλού κι η φίλη της η Άννυ ψάχνουν στο δάσος να βρουν το σπάνιο κουδουνοπούλι. Ωστόσο, τέτοιο πουλί δεν υπάρχει, αλλά ήταν μια ιδέα του Τάμπυ για να κάνει φάρσα στα κορίτσια και τελικά την παθαίνει αυτός και οι φίλοι του.
ΤΑ ΜΠΑΛΟΝΙΑ, όπου όλα τα παιδιά της πόλης κυνηγούν να πιάσουν αριθμημένα μπαλόνια για να κερδίσουν σε χρήματα τον αριθμό που γράφει το κάθε μπαλόνι.
Τελικά, η Λουλού, παρά τις προσπάθειες των αγοριών να πιάσουν κι αυτά κάποιο μπαλόνι, είναι αυτή που πηγαίνει με τέχνασμα το μπαλόνι που δίνει τα περισσότερα χρήματα.
Ο ΗΡΩΑΣ, όπου ο Τάμπυ θέλοντας να κάνει την Γκλόρια να τον προσέξει σκαρφίζεται ένα σχέδιο διάσωσης της Λουλούς, ώστε να του απονεμηθεί το βραβείο ηρωικής πράξης, το μόνο που θα συγκινούσε τη Γκλόρια. Τελικά είναι  η Λουλού, αυτή που θα σώσει τον Τάμπυ και τα άλλα αγόρια και θα πάρει το βραβείο!.

Γιώργος Βλάχος

 

The Phantom

Ο χαρακτήρας του Phantom επινοήθηκε από τον Lee Falk, δημιουργό του Mandrake the Magician. Πρωτοεμφανίστηκε στις εφημερίδες σαν καθημερινό strip στις 17 Φεβρουαρίου 1936 και σαν Sunday strip στις 28 Μαΐου 1939. Και τα δυο κόμικς συνεχίζουν την καριέρα τους ως σήμερα.

Η υπόθεση διαδραματίζεται σε μια φανταστική χώρα της Ανατολικής Αφρικής, την Bangalla. Ο ήρωας, «Το Φάντασμα που Περπατεί», όπως τον ονομάζουν οι ιθαγενείς, είναι ένας ψωμωμένος νέος άνδρας, μασκοφόρος, ντυμένος με μια εφαρμοστή μωβ στολή και οπλισμένος με αυτόματο πιστόλι και αποτελεί τον φόβο και τον τρόμο των κακοποιών που –για κάποιο ανεξήγητο λόγο– καταφθάνουν ασταμάτητα στη ζούγκλα. Τούτος εδώ είναι ο πρώτος από τους ήρωες των κόμικς που εμφανίζεται με εφαρμοστή στολή ενώ δεν βλέπουμε σχεδόν ποτέ τα μάτια του κάτω από τη μάσκα.

Ο τωρινός ήρωας είναι ο εικοστός πρώτος μιας σειράς Φαντασμάτων, που ξεκίνησε το 1536 όταν ο πατέρας του Βρετανού ναύτη Christopher Walker σκοτώθηκε σε ένα ρεσάλτο πειρατών. Ο Christopher κατάφερε να κολυμπήσει ως την κοντινή αφρικανική ακτή, όπου τον περισυνέλεξε μια φυλή πυγμαίων που τον γιατροπόρεψε. Όταν συνήλθε κάποτε ο νέος άνδρας ορκίστηκε, στο κρανίο του πατέρα του, να πολεμήσει το άδικο και την παρανομία ξεκινώντας έτσι την μακρά δυναστεία του «Φαντάσματος που Περπατεί». Το Φάντασμα δεν έχει υπερδυνάμεις, αλλά βασίζεται στη φυσική ρώμη και την εξυπνάδα του. Επειδή η κάθε γενιά ακολουθεί τον δρόμο της προηγούμενης έχει δημιουργηθεί ανάμεσα στους ιθαγενείς η πίστη πως «The Ghost Who Walks», «The Guardian of the Eastern Dark» ή «The Man Who Cannot Die», όπως τον ονομάζουν, είναι αθάνατο.

Το πρώτο Φάντασμα παντρεύτηκε την Christina, κόρη ενός Σκανδιναβού καπετάνιου ονόματι Eric the Rover, ενώ το δεύτερο την Marabella, εγγονή του... Χριστόφορου Κολόμβου! Ο τωρινός απόγονος του αρχικού Φαντάσματος ονομάζεται Kit Walker και είναι παντρεμένος με τη Diana Palmer, με την οποία γνωρίστηκε όταν σπούδαζε στην Αμερική. Έχουν δε και δυο παιδιά, τον Kit και την Heloise. Σύντροφοί του και βοηθοί στον αγώνα κατά του εγκλήματος είναι ένα άλογο, ο Hero και ένας λύκος, ο Devil. Όπως και τα προηγούμενα Φαντάσματα ζει στην Σπηλιά του Κρανίου (Skull Cave). 

Π.Κ.

---------------------------------------------------------------

"THE SINGH BROTHERHOOD" -- Daily strip, 1936

Η πρώτη ιστορία που δημοσίευσε ο Lee Falk έχει τίτλο «The Singh Brotherhood» και ξεκίνησε σαν daily strip στην εφημερίδα "Australian Woman's Mirror" στις 17 Φεβρουαρίου του 1936. Είναι λοιπόν αυτή η πρώτη που ανεβάζουμε εδώ. Ο ίδιος ο Falk σχεδίαζε το κόμικ για τις πρώτες δυο βδομάδες και μετά ανέλαβε ο Ray Moore, που ως εκείνη τη στιγμή ήταν βοηθός του Phil Davis στον Mandrake. Έκτοτε πολλοί σχεδιαστές συνέχισαν το έργο του αρχικού δημιουργού ως σήμερα. Αυτοί είναι οι: Wilson McCoy, Bill Lignante, Sy Barry, George Olesen, Keith Williams, Fred Fredericks, Graham Nolan και Eduardo Barreto.

Ένας Αμερικανός συνένοχος της διεθνούς εγκληματικής οργάνωσης γνωστής ως «Singh Brotherhood» αποπειράται να κλέψει ένα πολύτιμο φορτίο γκρίζου κεχριμπαριού από τη νεαρή εξερευνήτρια Diana Palmer, όταν ένας μυστηριώδης μασκοφόρος επεμβαίνει.

Αυτή η δραματική συνάντηση αποτελεί τον καμβά μιας μεγάλης και έντονης μάχης σε μια φωλιά των Singh στον βυθό της θάλασσας και στα «κεντρικά» του Singh Brotherhood στο όρος Trepnich, όπου το Φάντασμα αναμετριέται με τον ποταπό Kabai Singh και την οργάνωσή του.

Θελήσαμε να σας παρουσιάσουμε την αυθεντική ιστορία, όπως πρωτοδημοσιεύτηκε στις εφημερίδες το 1936 κι όχι σε μια από τις πιο σουλουπωμένες μετέπειτα εκδόσεις. Τη χωρίσαμε σε δυο μέρη, για να κατεβαίνει πιο εύκολα και διαλέξαμε εξώφυλλα από τις Frew Editions.

 Μέρος Πρώτο:

Μέρος Δεύτερο:

"THE MERMAIDS OF MELO STRAITS" -- Daily strip, 1945-46

Η ιστορία πρωτοδημοσιεύθηκε σαν daily strips από τις 12 Νοεμβρίου 1945 έως τις 16 Φεβρουαρίου του 1946, σε κείμενο του Lee Falk και σχέδιο του Raymond Moore. Έκτοτε γνώρισε πολλές αναδημοσιεύσεις. Η παρούσα κυκλοφόρησε με το τεύχος #65 της Frew Publications (Αυστραλία) το 1953.

 

 

  

"THE GAME" -- Gold Key 1962

Η παρούσα ιστορία, με τίτλο «The Game», είναι η πρώτη που δημοσιεύτηκε από τα Gold Key Comics to 1962. Το εξώφυλλο κι οπισθόφυλλο φιλοτεχνήθηκαν από τον George Wilson ενώ η εσωτερική εικονογράφηση έγινε από τον Bill Lignante σε ένα σενάριο του Bill Harris.