Εμπνευσμένη από τον θρύλο του τυχοδιώκτη καρδιογυναικοκατακτητή δον Ζουάν, ο Ζον Ζουάν είναι ένα πιστό του αντίγραφο με δράση σε όλες τις γωνιές της Γης και σε όλες τις πτυχές του χρόνου, αφού εκ των πραγμάτων, όπου κι αν βρεθεί χωροχρονικά θα υπάρχει μια όμορφη γυναίκα να τον κατακτήσει, αν κι ο ίδιος δείχνει να πιστεύει το αντίθετο˙ ότι αυτός την κατακτά!
Η τετραδιάστατη προσωπικότητά του είναι το έξυπνο εύρημα που προσφέρει στα σενάρια των επεισοδίων ποικιλία αφηγήσεων σε διαφορετικά κάθε φορά χωροχρονικά περιβάλλοντα. Η, χωρίς ιστορική συνέχεια μετακίνησή του από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο, συνδυάζει σε ισορροπημένη συνταγή συστατικών τη γυναικο-κατακτητική του δραστηριότητα με την περιπετειώδη δράση του τυχοδιώκτη.
Αν και δεν δίνεται κάποια εξήγηση για τον τρόπο που κινείται στον χώρο και στον χρόνο, ούτε και για το πώς μπορεί και συνεννοείται σαν ντόπιος σε κάθε μέρος της Γης, τα υπόλοιπα βιογραφικά του στοιχεία είναι επαρκή και δίνονται στην πρώτη από τις τρεις ιστορίες του πρώτου (και μοναδικού) τεύχους.
Υπήρξε… ανυπόληπτος πολίτης της Ατλαντίδας, πριν αυτή καταποντιστεί σύμφωνα με τον θρύλο. Την κακή του φήμη την όφειλε στο γεγονός ότι είχε μετατρέψει όλους τους συμπολίτες του σε… κερασφόρους κατακτώντας ανενδοίαστα τις γυναίκες τους!. Κυνηγώντας τον να τον τιμωρήσουν, γκρεμίζεται από έναν βράχο και σφηνώνεται με τις αισθήσεις του χαμένες σε παγετώνα!
Φυλακισμένος και καταψυγμένος στην καρδιά του παγετώνα-παγόβουνου ταξίδεψε στη θάλασσα για αιώνες -ίσως- μετά τον καταποντισμό της Ατλαντίδας ίσαμε που το παγόβουνο έλιωσε κι ο Ζον Ζουάν επανήλθε στη ζωή χάρη στις ακτίνες ενός καυτού ήλιου σε κάποια τροπική παραλία.
Στο ίδιο, επίσης, επεισόδιο δίδεται και η εξήγηση για το πώς έγινε αθάνατος και αιώνια νέος. Ήταν κάποια άγνωστη φυτική ουσία, που κι αυτή που είχε εγκλωβιστεί στον παγετώνα και στους αιώνες της νάρκης του, τον διαπότισε ολοκληρωτικά, ενώ στη δεύτερη ιστορία τον παρουσιάζει να ζει μόνιμα σε ένα παλάτι σε μια ψηλή βουνοκορφή του Θιβέτ, σε αχρονική εποχή -πιθανώς σε κάποιο απώτερο μέλλον- όπου και διατηρεί ένα πλούσιο αρχείο τροπαίων και ενθυμημάτων των διαχρονικών κατακτήσεών του. Ίσως και η αναφορά του Θιβέτ ως τόπο μόνιμης διαμονής του να θέλει να παραπέμψει στο ότι είναι και κάτοχος μυστικών γνώσεων που ασκούν οι λαμαϊστές καλόγεροι της βουδιστικής θρησκείας.
Για λόγους ότι το κόμικ απευθυνόταν σε παιδικό αναγνωστικό κοινό της δεκαετίας του ’50, τόσο η αφήγηση, όσο και η εικονογράφηση δεν ξεπερνούν περιγραφικά τα πλαίσια ενός οποιουδήποτε παιδικού παραμυθιού. Ειδικά στο σκέλος της ερωτικής του δράσης, αυτή εξαντλείται και ολοκληρώνεται ως κατάκτηση με το αθώο φλερτ επιπέδου σχολιαρόπαιδων εκείνης της εποχής, χωρίς καμιά νύξη για κάτι πιο… προχωρημένο πίσω από τις σελίδες… Από την άλλη μεριά, ίσως να είναι θελημένη σεναριογραφική επιλογή αποτύπωσης της ψυχολογίας του αυθεντικού γυναικο-καρδιοκατακτητή που επιδιώκει να ερωτοτροπεί με το μυαλό του “θύματός” του. Τα μετά την κατάκτηση δεν τον ενδιαφέρουν ουσιαστικά.
Ο Ζον Ζουάν ως τεύχος χαρακτηρίζεται “τεύχος-πιλότος” ως δε, τίτλος κόμικ φέρει τον χαρακτηρισμό One Shot, δηλαδή ιστορία μια κι έξω χωρίς συνέχεια. Ωστόσο, οι προδιαγραφές του, σύμφωνα, τόσο από το εισαγωγικό σημείωμα του εκδότη, όσο και από αναφορές μέσα στις ιστορίες, έδειχναν να είναι πολύ φιλόδοξες για μακριά σειρά τευχών. Άλλωστε, το δυνητικό υλικό είναι άφθονο. Παρόλα αυτά έμεινε στο ένα και μοναδικό τεύχος για λόγους που, σίγουρα, δεν θα είχαν να κάνουν ούτε με την κυκλοφορία, ούτε με το δίδυμο της δημιουργίας του χαρακτήρα.
Εκδότης του τεύχους, που κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 1950, ήταν μια μικρή εταιρία, η Toby Press Inc. η οποία είχε δραστηριοποιηθεί μεταξύ 1949-1955 και συμπεριλαμβάνει στους τίτλους της και μερικούς γνωστούς τίτλους της “Golden Era” του αμερικάνικου κόμικ.
Πολύ δυνατό είναι, όμως το δίδυμο των δημιουργών του Ζον Ζουάν. Σεναριογράφος του ο Jerry Siegel, δημιουργός του πλέον αναγνωρίσιμου παγκοσμίως υπερήρωα˙ του Superman! Ο δε εικονογράφος του υπήρξε ένας από τα μεγαλύτερα ονόματα στα αμερικάνικα κόμικς στις δεκαετίες ’40-’50˙ ο Alex Schomburg, που σχεδίασε και μελάνωσε ολόκληρο το τεύχος (ένα AS στο τέλος κάθε σελίδας δηλώνει τη δημιουργία του), εκτός από το εξώφυλλο το οποίο ήταν δημιουργία του Al Reid.
Να επισημάνουμε ότι το “κρεάρισμα” του χαρακτήρα φέρνει αρκετά προς τον ηθοποιό Έρρολ Φλυνν, που δυο χρόνια νωρίτερα (1948) είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία “Οι περιπέτειες του Δον Ζουάν”.
Η ανάρτηση του Ζον Ζουάν είναι η πρώτη εμφάνιση του κόμικ στον ελληνικό χώρο και μάλιστα μεταφρασμένο, όπου ως μεταφραστής του δηλώνω δίχως ίχνος ντροπής ότι: Κάθε σχέση ή ομοιότητα με τυπική ακριβή μετάφραση οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση και δεν ήταν στις προθέσεις μου…η σύμπτωση.. Τουναντίον!
Η τετραδιάστατη προσωπικότητά του είναι το έξυπνο εύρημα που προσφέρει στα σενάρια των επεισοδίων ποικιλία αφηγήσεων σε διαφορετικά κάθε φορά χωροχρονικά περιβάλλοντα. Η, χωρίς ιστορική συνέχεια μετακίνησή του από εποχή σε εποχή και από τόπο σε τόπο, συνδυάζει σε ισορροπημένη συνταγή συστατικών τη γυναικο-κατακτητική του δραστηριότητα με την περιπετειώδη δράση του τυχοδιώκτη.
Αν και δεν δίνεται κάποια εξήγηση για τον τρόπο που κινείται στον χώρο και στον χρόνο, ούτε και για το πώς μπορεί και συνεννοείται σαν ντόπιος σε κάθε μέρος της Γης, τα υπόλοιπα βιογραφικά του στοιχεία είναι επαρκή και δίνονται στην πρώτη από τις τρεις ιστορίες του πρώτου (και μοναδικού) τεύχους.
Υπήρξε… ανυπόληπτος πολίτης της Ατλαντίδας, πριν αυτή καταποντιστεί σύμφωνα με τον θρύλο. Την κακή του φήμη την όφειλε στο γεγονός ότι είχε μετατρέψει όλους τους συμπολίτες του σε… κερασφόρους κατακτώντας ανενδοίαστα τις γυναίκες τους!. Κυνηγώντας τον να τον τιμωρήσουν, γκρεμίζεται από έναν βράχο και σφηνώνεται με τις αισθήσεις του χαμένες σε παγετώνα!
Φυλακισμένος και καταψυγμένος στην καρδιά του παγετώνα-παγόβουνου ταξίδεψε στη θάλασσα για αιώνες -ίσως- μετά τον καταποντισμό της Ατλαντίδας ίσαμε που το παγόβουνο έλιωσε κι ο Ζον Ζουάν επανήλθε στη ζωή χάρη στις ακτίνες ενός καυτού ήλιου σε κάποια τροπική παραλία.
Στο ίδιο, επίσης, επεισόδιο δίδεται και η εξήγηση για το πώς έγινε αθάνατος και αιώνια νέος. Ήταν κάποια άγνωστη φυτική ουσία, που κι αυτή που είχε εγκλωβιστεί στον παγετώνα και στους αιώνες της νάρκης του, τον διαπότισε ολοκληρωτικά, ενώ στη δεύτερη ιστορία τον παρουσιάζει να ζει μόνιμα σε ένα παλάτι σε μια ψηλή βουνοκορφή του Θιβέτ, σε αχρονική εποχή -πιθανώς σε κάποιο απώτερο μέλλον- όπου και διατηρεί ένα πλούσιο αρχείο τροπαίων και ενθυμημάτων των διαχρονικών κατακτήσεών του. Ίσως και η αναφορά του Θιβέτ ως τόπο μόνιμης διαμονής του να θέλει να παραπέμψει στο ότι είναι και κάτοχος μυστικών γνώσεων που ασκούν οι λαμαϊστές καλόγεροι της βουδιστικής θρησκείας.
Για λόγους ότι το κόμικ απευθυνόταν σε παιδικό αναγνωστικό κοινό της δεκαετίας του ’50, τόσο η αφήγηση, όσο και η εικονογράφηση δεν ξεπερνούν περιγραφικά τα πλαίσια ενός οποιουδήποτε παιδικού παραμυθιού. Ειδικά στο σκέλος της ερωτικής του δράσης, αυτή εξαντλείται και ολοκληρώνεται ως κατάκτηση με το αθώο φλερτ επιπέδου σχολιαρόπαιδων εκείνης της εποχής, χωρίς καμιά νύξη για κάτι πιο… προχωρημένο πίσω από τις σελίδες… Από την άλλη μεριά, ίσως να είναι θελημένη σεναριογραφική επιλογή αποτύπωσης της ψυχολογίας του αυθεντικού γυναικο-καρδιοκατακτητή που επιδιώκει να ερωτοτροπεί με το μυαλό του “θύματός” του. Τα μετά την κατάκτηση δεν τον ενδιαφέρουν ουσιαστικά.
Ο Ζον Ζουάν ως τεύχος χαρακτηρίζεται “τεύχος-πιλότος” ως δε, τίτλος κόμικ φέρει τον χαρακτηρισμό One Shot, δηλαδή ιστορία μια κι έξω χωρίς συνέχεια. Ωστόσο, οι προδιαγραφές του, σύμφωνα, τόσο από το εισαγωγικό σημείωμα του εκδότη, όσο και από αναφορές μέσα στις ιστορίες, έδειχναν να είναι πολύ φιλόδοξες για μακριά σειρά τευχών. Άλλωστε, το δυνητικό υλικό είναι άφθονο. Παρόλα αυτά έμεινε στο ένα και μοναδικό τεύχος για λόγους που, σίγουρα, δεν θα είχαν να κάνουν ούτε με την κυκλοφορία, ούτε με το δίδυμο της δημιουργίας του χαρακτήρα.
Εκδότης του τεύχους, που κυκλοφόρησε την Άνοιξη του 1950, ήταν μια μικρή εταιρία, η Toby Press Inc. η οποία είχε δραστηριοποιηθεί μεταξύ 1949-1955 και συμπεριλαμβάνει στους τίτλους της και μερικούς γνωστούς τίτλους της “Golden Era” του αμερικάνικου κόμικ.
Πολύ δυνατό είναι, όμως το δίδυμο των δημιουργών του Ζον Ζουάν. Σεναριογράφος του ο Jerry Siegel, δημιουργός του πλέον αναγνωρίσιμου παγκοσμίως υπερήρωα˙ του Superman! Ο δε εικονογράφος του υπήρξε ένας από τα μεγαλύτερα ονόματα στα αμερικάνικα κόμικς στις δεκαετίες ’40-’50˙ ο Alex Schomburg, που σχεδίασε και μελάνωσε ολόκληρο το τεύχος (ένα AS στο τέλος κάθε σελίδας δηλώνει τη δημιουργία του), εκτός από το εξώφυλλο το οποίο ήταν δημιουργία του Al Reid.
Να επισημάνουμε ότι το “κρεάρισμα” του χαρακτήρα φέρνει αρκετά προς τον ηθοποιό Έρρολ Φλυνν, που δυο χρόνια νωρίτερα (1948) είχε πρωταγωνιστήσει στην ταινία “Οι περιπέτειες του Δον Ζουάν”.
Η ανάρτηση του Ζον Ζουάν είναι η πρώτη εμφάνιση του κόμικ στον ελληνικό χώρο και μάλιστα μεταφρασμένο, όπου ως μεταφραστής του δηλώνω δίχως ίχνος ντροπής ότι: Κάθε σχέση ή ομοιότητα με τυπική ακριβή μετάφραση οφείλεται σε καθαρή σύμπτωση και δεν ήταν στις προθέσεις μου…η σύμπτωση.. Τουναντίον!
Γιώργος Βλάχος
7/2/2016
7/2/2016
No comments:
Post a Comment